Ik geef het toe, ik ben altijd al gek geweest op verhalen waar mythologische dieren en magie in voorkomen. Denk dat ik de hele serie van Lord of the Rings, als wel 4 keer gelezen heb ;) En series als Game of Thrones word ik ook erg blij van. Maar verder ging mijn interesse niet in draken: ze vielen in de categorie fascinatie / leuke verhalen. Zelfs niet toen ik haar zag als mijn nieuwe totemdier. Maar nu kom ik haar overal tegen waar ik kijk, of loop of lees. Een boekje over leylijnen: de bijnaam is drakenlijnen. Een groep menstruerende vrouwen wordt in het Engels 'dragon' genoemd en menstruatietijd 'dragontime'. Een site over godinnen: een van de ouders van Lilith was een draak. En voor wie niet weet wie Lilith is:
Lilith was de eerste vrouw van Adam. Adam en Lilith werden geschapen naar God's evenbeeld. Maar bij een discussie over sex, weigerde Lilith onderop te liggen. Ze waren toch elkaars gelijke? Lilith werd daarop zo boos, dat ze weigerde Adam's vrouw te worden en vertrok uit het paradijs. Pas daarna werd Eva geschapen uit de rib van Adam.
Ook komen er herinneringen boven van een innerlijke reis die ik maanden geleden maakte. Ik zag man en vrouw in hun liefdesspel en hoe hier een kind uit voortkwam. Dit kind symboliseerde pure liefde. Maar vrouwen baren kinderen, dus wij vrouwen kunnen pure liefde baren. Maar god is ook pure liefde, dus wij vrouwen kunnen god baren. Mijn logica in die innerlijk reis: god moet een vrouw geweest zijn.... Of in ieder geval moet er zoiets zijn als het vrouwelijke goddelijke.
Wat de draak eigenlijk bewaakt is je eigen innerlijke goddelijke oerkracht. De angst voor draken, het gevecht en de drang om te overwinnen, staat symbool voor het beangstigende van ons eigen innerlijk vuur. Maar het gaat niet om overwinnen, overmeesteren, het gaat om de draak leren te berijden. Om met vuur en zachtheid in je kracht te staan. Ik buig voor de vrouwen die hun innerlijke Lilith herwaarderen. Ik buig voor mannen die niet bang zijn voor hun eigen innerlijke Lilith of die van hun partner.
Wat ik mooi vind aan het verhaal van Lilith is hoe ze opstaat en vertrekt, omdat zij zich niet uit haar kracht wil laten stoten. Na honderden jaren onderdrukking van die vrouwelijke energie is de neiging om als vrouw te volgen, teveel mee te buigen zo verleidelijk. Oftewel, weglopen voor mijn verantwoordelijkheid als vrouw, als beslisser voor de gemeenschap. Wij zijn ontvankelijk, wij ontvangen, maar niet om volgzaam te zijn, maar ontvankelijk voor de intuïtie en wijsheid. De wijsheid van vergeving en transformatie. Gesteund door sisters en gesteund door onze mannen.